کارشناس اقتصاد مسکن با یادآوری اینکه انتظار سود ۱۰ درصدی سازندگان در نهضت ملی مسکن برآورده نشد، گفت:سیاست‌های اورژانسی در بازار مسکن جواب نمی‌دهد.
به گزارش نشانهای ماندگار به نقل از خبرگزاری تسنیم، به احتمال زیاد امروز وزیر پیشنهاد راه و شهرسازی از سوی دولت به مجلس معرفی می‌شود؛ فردی که اگر به‌عنوان پنجمین وزیر راه و شهرسازی کشور رای اعتماد بهارستانی‌ها را اخذ کند راه دشواری به‌خصوص در بخش مسکن در پیش خواهد داشت. مطابق آمار بانک مرکزی طی مهرماه امسال متوسط قیمت هر مترمربع واحد مسکونی در مناطق ۲۲گانه شهر تهران ۴۳ میلیون و ۷۲۰ هزار تومان بود که نشان از افزایش ۱٫۲ درصدی نسبت به ماه قبل و رشد ۳۸٫۲ درصد نسبت به مهرماه سال گذشته دارد.
طی روزهای آتی، جدیدترین گزارش از تحولات بازار مسکن (آبان‌ماه ۱۴۰۱) از سوی بانک مرکزی منتشر می‌شود که رشد آرام قیمت‌ها و عبور افزایش قیمت از مرز ۴۰ درصد طی یکسال منتهی به دومین ماه پاییز از مرز ۴۰ درصد محتمل است. با توجه به همین مسئله و پیش‌بینی دولت سیزدهم از آینده بازار مسکن بود که طرح نهضت ملی مسکن طراحی و عملیاتی شد. بر این اساس قرار است طی ۴ سال ۴ میلیون واحد مسکونی در کشور ساخته شود؛ برنامه‌ای که به دلایلی امروز در شرایط مناسبی به سر نمی‌برد و به گفته یکی از مدیران وزارت راه و شهرسازی تاکنون ساخت تنها ۱۰ درصد این طرح آغاز شده است.
یکی از چالش‌های دولت و وزارت راه و شهرسازی در نهضت ملی مسکن، تورم بوده که مستقیما قیمت تمام شده ساخت واحدهای این طرح را تحت تاثیر قرار داده است. در ابتدا قرار بود با قیمت حدود ۴ میلیون تومان واحدها ساخته شود که به مرور افزایش یافت و اخیرا یکی از اعضای شورای عالی مسکن اعلام کرده که قیمت ساخت به متری ۸ میلیون تومان افزایش یافته است. این یعنی افزایش آورده متقاضیان نهضت ملی مسکن. متقاضیانی که عموما قشر متوسط به پایین هستند و امکان افزایش سهم خود را ندارند.
بنابراین یکی از چالش‌های وزیر آینده راه و شهرسازی، چاره‌اندیشی برای حل این مسئله مهم در نهضت ملی مسکن است. در این رابطه کارشناس اقتصاد مسکن با اشاره به کم‌کاری برخی مدیران سابق راه و شهرسازی از ارائه پیشنهاد ساخت هرمتر نهضت ملی مسکن با قیمت ۵٫۸ میلیون تومانی به وزارت راه و شهرسازی خبر داد. پیشنهادی که فروردین امسال ارائه شد و البته وقعی به آن نهاده نشد. به گفته وی، سیاست‌های اورژانسی برای بخش مسکن کشور جواب نمی‌دهد.
مشروح گفت‌وگو با فرشید پورحاجت را در ادامه بخوانید؛
تبدیل شهرهای جدید به خوابگاه یکی از مسائلی بوده که همواره این شهرها با آن مواجه بوده‌اند. واحدهایی که در شهرهای جدید ساخته می‌شود عموماً امکاناتی برای زندگی کردن ندارند. در واقع اشتغال، تفریح، خدمات درمانی و … ساکنان این شهرها در شهرهای مادر است و شهرهای جدید به یک خوابگاه تبدیل شده است.
پورحاجت: امروز بحثی هست که می‌گویند محدوده شهری را گسترش بدهیم. نباید تجربه مسکن مهر با تمام بدی‌ها و خوبی‌هایش را فراموش کنیم. بالاخره یک تجربه‌ای برای کشورمان بوده، امروز اگر وزارت راه و شهرسازی دولت آقای رئیسی قرار است یک واحد مسکونی بسازد، باید از همین امروز که کلنگ احداث یک متر مربع ساختمان مسکونی را می‌زند، سرانه‌هایش را هم در کنارش احداث کند. فضاهای خدماتی و رفاهی فراهم کند، فکر اشتغال و تولید را برای ساکنان کند، از امروز باید برنامه‌ریزی کند نه اینکه ۱۰ سال از پرند و پردیس، آنها که شرایطشان خیلی خوب است.
مصداق بارز صحبت شما شیرین شهر است؛ شیرین شهر را حتی به عنوان خوابگاه هم کسی استفاده نمی‌کند. این شهر در ۳۰ کیلومتری جاده اهواز به آبادان است. اتفاقاً نسبت به شهرهای جدیدی که ساختند، چارچوب، اصول و قواعد خوبی دارد، فضایی که برای آن در نظر گرفته‌اند، خوب است. اما تقریباً از سال ۸۸ که استارت جدی آن شروع شده تا امروز، اهواز مترو ندارد! خود کلانشهر اهواز مترو ندارد.
آن بنده خدایی که می‌خواهد شیرین شهر را به عنوان خوابگاه هم استفاده بکند، قوت غالب آن از کارگری است، برای کسی که می‌رود آنجاها زندگی کند ( اکثرا قشر کارگر و کارمند هستند) باید شرایط را فراهم کنیم. باید این قبیل شهرها خدمات زیربنایی داشته باشند، بایستی مترو داشته باشند.
باید دولت خردورزی کند و نباید ترس و واهمه هم از هزینه‌کرد در این خصوص داشته باشد. تمام این هزینه‌ها بر می‌گردد. از یک طرف دیگر اینها جزو تکالیف دولت‌هاست. بحث تکلیفی‌اش یک سمت است، بحث این است که ارزش افزوده‌ای که الان برای پردیس ایجاد شده است مگر کم بوده؟ یک زمانی قیمت مسکن مهر پردیس ۲۰ میلیون تومان بوده است. فقط این ارزش افزوده برای آن مجتمع‌های مسکونی ایجاد شده است؟ چقدر دولت زمین آنجا دارد؟ چقدر شرکت عمران شهرهای جدید ایران در این شهرها زمین دارد که این زمین‌ها با طرح‌های توسعه‌ای آبادانی ایجاد شده است.
اگر قرار است یک سیاست‌ورزی کلی شود باید همه چیز را کنار هم ببینیم، اینها هم مستلزم این است که دولت شهامت این را داشته باشد که راحت مسائل را بیان کند اگر قرار است یک انبوه‌ساز برایش مسکن تولید کند، در کنار آن تامین سرانه‌ها را هم به انبوه‌ساز بدهد. این کار چه اشکالی دارد؟ اخیرا در بحث جهش تولید مسکن، صحبتی با معاونت مسکن کردیم گفتیم مردم که آورده ندارند، روز اول گفتیم با ۲۰۰ میلیون صاحب مسکن می‌شوند ۴۰ تومان بیاورند ۱۶۰ میلیون وام است الان به راحتی می‌گویند ۷۰۰ تومان، یعنی مردم باید ۳۰۰ میلیون حداقل پول بیاورند.
