به گزارش نشانهای ماندگار؛ نشست تعاملی سازندگان و انبوه سازان با  پیگیری  و دعوت مهندس سلیمی، مدیر کل معماری و ساختمان معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران از جمعی از صاحبنظران و بزرگان صنعت ساخت و ساز ترتیب داده شد که در این جلسه دکتر پیرهادی رئیس کمیسیون سلامت، محیط زیست و خدمات شهری شورای شهر تهران ریاست جلسه را بر عهده داشتند و در طول جلسه دکتر صارمی ، معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران و مهندس چمران ریاست شورای شهر تهران به جمع حاضر پیوستند. در جمع حاضر فعالان صنعت ساخت و ساز و سازندگانی چون سعید آسویار، نائب رئیس انجمن انبوه سازان و عضو فعال انجمن سازندگان شهر تهران و علیرضا پرداختی استاد دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران و  محمد حسین محمودی  استاد دانشگاه در حوزه مدیریت پروژه و ساخت و  رحیم قربانی از چهره های سرشناس در صنعت ساخت و ساز و انبوه سازی  و حامد رحیمی  عضو کمیته راهبردی آکادمی ساخت مان  و سایر دست اندرکاران این صنعت حضور داشتند . گزیده ای از مطالب مطرح شده در این نشست  را در ادامه خواهیم خواند …

دکتر مهدی چمران، ریاست محترم شورای شهر تهران در این نشست عنوان داشت که :  متاسفانه تبلیغات شدید علیه ما شده که ما درختان را از بین برده ایم ، برعکس ما اسرار داریم که درختان و فضای سبز و باغات در تهران حفظ شود و در اختیار مردم قرار بگیرد و شهرداری نگهدار آن باشد . در خصوص ساختمانهای سبز هم ما موافقیم و این کار خوبی است چرا که زندگی را دلنشین تر می کند . در مورد مصوبات و ضوابط مربوط به باغات، همه هدف ما این است که اولا درختی از بین نرود و ثانیا کسی که زمینی را خریداری می کند متضرر نشود . در مورد ساختمان های سبز هم موضوع این نیست که کسانیکه به سمت ساخت این گونه ساختمانها می روند  سود کمتر و یا بیشتری ببرند، اتفاقا ما بخاطر مصالح شهر می خواهیم که اجرایی شود . چرا که این موضوع چه بخواهیم، چه نخواهیم بالاخره در شهر پیاده خواهد شد . حالا چه بهتر که با برنامه ریزی و ساماندهی دقیق و خوب آن را پیاده کنیم .

ما خدایی نکرده نمی خواهیم سازنده ای ضرر بکند و یا جلوی سودش را بگیریم چرا که بخاطر سود او نیست که بهش تخفیف می دهیم، بخاطر زندگی کردن در سطحی بهتر در شهری مثل تهران با تمام کم و کاستی هایش است . بارها شنیدیم که زمین دارد گرم میشود و تا سال ۲۰۲۵ چندین درجه کره زمین گرمتر میشود پس باید به این موضوع توجه ویژه تری بکنیم . و با توجه به شرایط حال حاضر ساختمان سبز یکی از راه هایش است .

اولین مصوبه برای سال۱۳۸۳ بود که رفتیم ساختمان سبز را روی بام های سبز و جداره های سبز اجرا کردیم و خوب یکسری شرکتها هم آمدند و انجام دادند ولی متاسفانه دنبال نشد که اگر میشد وضعمان بهتر از امروز بود .

حال امروز با مصوبه ای بهتر و عملیاتی تر بیاییم و آن را بار دیگر به روشی بهتر محقق سازیم .

حمیدرضا صارمی  معاونت  شهرسازی و معماری شهرداری تهران  به این موضوع پرداخت که :  در بحث ابعاد ساختمان و مباحث مربوط به انرژی به هر حال باید از یک جایی شروع کنیم . در تحولات و تغییرات کشورها، وقتی تکنولوژی وارد شده ، یکسری مصوبات و دستورالعمل ها را آن تکنولوژی مشخص کرده است . مثلا وقتی خودرو آمد، اولین قانونی که در شهر تصویب شد ، قانون توسعه معابر بود ، خودرو بود که گفت از میدان تجریش تا میدان راه آهن را ببرید و یکسره کنیم . وقتی برق آمد، ابعاد پنجره ها را کوچک کرد  و مردم با وجود برق پرده ها را می کشند و بجای آفتاب از برق استفاده می کنند و این واقعیت است که چون اقتصاد را رفتار تغییر می دهد و ما هم آنچنان در سیاستگذاری کشور دخیل نیستیم، کار کردن برایمان کمی سخت است . مصرف انرژی در تهران ۹۰۰ ژول است با ۳۰۰ روز کاملا آفتابی در حالیکه در اروپا ۱۲۰ ژول است با ۳۰۰ روز غیر آفتابی، پس آمارمان اصلا خوب نیست و باید اصلاح شود . در بحث مشوق ها اگر مهندس چمران موافق باشند ما منهای بحث مشوق هامورد تراکم را هم اضافه می کنیم چرا که اعتقاد داریم در کار نباید سیاه و سفید نگاه کرد. ممکنه در این موضوع ۵۰ درصد سازنده ها  ان را اجرا کنند و ۵۰ درصد نکنند اما اگر در بحث ساختمان سبز ما ضرر هم بدهیم ضرر شیرینی است .

مهدی پیرهادی، رئیس کمیسیون سلامت، محیط زیست و خدمات شهری شورای شهر تهران مطرح کرد:  موضوع این جلسه در خصوص مغایرت گیری و شفاف سازی پیش نویس دستورالعمل ارزیابی و سطح بندی ساختمان سبز و تهیه و تنظیم مفادی است که این دستورالعمل را در واقعیت به قابلیت اجرا برساند . چرا که شما سازندگان از نزدیک در کار اجرا هستید و همانطور که می بینیم بسیاری از دستورالعمل ها هستند که تصویب و ابلاغ شدند ولی قابل اجرا نیستند . به همین خاطر تصمیم و هدف شورا بر این است که از نقطه نظرات ارزنده شما سازندگان محترم در این امور در شورای شهر تهران استفاده کافی را ببرد تا پس از جمع بندی به صحن شورا برای تصویب مطرح شود و در صورت مصوب شدن لازم الاجرا باشد .  طرح ساختمان سبز یک مصوبه در سال ۱۴۰۰ داشته اما با توجه به اینکه چند سالی است که از آن گذشته، نیاز به بازنگری دارد . از دیدگاه من، مصوبه زمانی قابلیت اجرایی دارد که هم منافع مردم و هم منافع سازنده در آن دیده شده باشد لذا زمانیکه ما منافع مردم را در آن لحاظ کنیم حتما منافع سازنده هم شامل آن خواهد بود. چرا که قطعا سازنده بر آن است که ساختمانی خوب با بهترین متریال و کیفیت بسازد و اگر این اتفاق بیفتد مردم هم حتما از آن استقبال خواهند کرد .

محمد حسین محمودی، استاد دانشگاه در حوزه مدیریت پروژه و ساخت عنوان داشت که: موضوع ساختمانهای سبز و پایدار موضوعی است که دنیا به سمت آن رفته و اصلا دیگر نمی تواند که اینطور نباشد و این نیازی است که اگر ما در این سالها بدان پی نمی بردیم، شاید سیل صنعت ساخت و ساز را با خود می برد. به همین منظور جلسات و نشست های فراوانی با فعالان و سازندگان  این صنعت برگزار کردیم و با انان به مشورت نشستیم و ما حصل آن این شد که امروز در این جمع در خدمت شما هستیم چرا که شهر تهران و دغدغه های زندگی در این شهر، دغدغه ما و سایر سازندگان و فعالان  این حوزه نیز هست . امروز سازندگان با توجه به شرایط موجود به این نتیجه رسیدند که اگر هیچ کاری نکنند مقرون به صرفه تر است . می گویند اگر بخریم و نگه داریم بهتر است.

اصلی ترین نکته در این دستورالعمل ساختمان سبز برای شهر تهران  بومی سازی آن است. بومی سازی و شدنی بودنش در ایران و در کلان شهری مثل تهران جای بحث و بررسی دارد . البته ما در آکادمی ساخت مان که توسط مجموعه ساختمانهای مارکدار و جناب رحیمی و همکارانشان بنا نهاده شد بدنبال آن هستیم که همه سازندگان بیایند و ساختمان سبز را به اجرا بگذارند چرا که این نیاز امروز ایران و شهر تهران است . تعداد شاخص ها برای امتیازبندی در این طرح بسیار زیاد است و پیشنهاد میکنم برای یک دوره ۳ ساله با تعداد ۵ شاخص قابل وصول خیلی سریع که برای محیط زیست هم مهم باشد در نظر گرفته شود و طوری مصوب شود که به راحتی قابل اجرا باشد .

علیرضا پرداختی استاد دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران عنوان داشت که : بنده این مصوبه را از حدود ۲ سال پیش در جریانش هستم و باید گفت که مصوبه بسیار خوبی است و همانطور که گفته شد نیاز به بومی سازی دارد، اگر قرار باشد که تمام آیتم ها و شاخص های این مصوبه را استفاده و اجرا کنیم، کاری بسیار دشوار است و شاید در روز اول شدنی نباشد. این مصوبه که در ۸ فصل و ۳۲۵ آیتم تبیین شده، به نظر می آید که آن قابلیت اجرایی که مد نظر است را در عمل نداشته باشد . از نظر بنده مصوبه باید طوری باشد که به راحتی برای یک کارشناس محیط زیست قابل اجرا باشد . بهتر است آیتم ها طوری باشد که مسائلی که واقعا میشود به آن پرداخت، در آن لحاظ شود و پیشنهاد میکنم در اول کار تمرکز را بر روی ۱۰ الی ۲۰ آیتم بگذاریم و آن را شدنی و قابل اجرا سازیم و بعدا پس از گذشت ۲ تا ۳ سال که عملیاتی شد و باگ سیستم درآمد، آن وقت در فاز بعدی به مسائل تخصصی تر و مهمتر بپردازیم .

سعید آسویار، نائب رئیس انجمن انبوه سازان و عضو فعال انجمن سازندگان شهر تهران به این موضوع پرداخت که:  در حال حاضر ساخت برای سازنده مقرون به صرفه نیست از طرفی هم اگر بخواهد ساختمان سبز بسازد؛ این کار تاسیسات خاص می خواهد و این تاسیسات خاص هم فضای خاص و رایزرهای خاص خود را می خواهد بنابراین سازنده برای اجرای آن باید از مساحت مفیدش بزند و این تاسیسات را با هزینه های بالا اجرا کند. لذا پیشنهاد می کنم از بحث عوارض در این مورد خارج شوید یعنی اگر ما ۷۰ تا ۸۰ درصد هم عوارض را کاهش دهیم، هزینه تاسیسات به قدری بالاست که هیچ سازنده ای خودش را درگیر آن نخواهد کرد و  همزمان اجرای پروژه حداقل ۶ ماه در پروژه های کوچک طولانی تر می شود، این ۶ ماه در ساختمان سازی یعنی برخورد سازنده به یک پیک تورمی دیگر .  پس بهتر است طرح های تشویقی در نظر بگیرید، مثلا کسی که ساختمان سبز بسازد برایش یک طبقه مازاد تشویقی بدهید. حسن این کار این است که اولا: شهرداری از جیبش چیزی هزینه نمی کند  دوما: ساختمانهای سبز در سطح شهر یک سر و گردن بالاتر از ساختمانهای هم جوار خود قرار می گیرند  و جلوه دیگری به شهر می دهد و این خودش رقابتی ایجاد می کند که بسیاری از سازندگان  بیایند و اینکار را انجام دهند .  پس جمع بندی آن که ؛ تشویقی که برای سازندگان در این مصوبه در نظر گرفته شده به هیچ وجه پاسخگوی هزینه های اجرایی طرح نیست لذا پیشنهاد سازندگان این است که به جای استفاده از مشوق های مالی، با توجه به تاسیساتی که در ساختمانهای سبز استفاده می شود از فضای مفید و زیر بنای کل ساختمان کسر میکند به عنوان تشویقی متراژ و یا طبقه در اختیار سازندگان قرار بگیرد که با افزایش مثلا یک طبقه این ساختمان یک سر و گردن بالاتر از بقیه قرار می گیرد و به یک نماد تبدیل می شود و از طرف دیگر از بخش خصوصی در امتیاز بندی و مصوب کردن آن از اتاق بازرگانی و انبوه سازان نماینده ای با حق رای در آن باشد . ساختمانهای سبز نه تنها در طراحی و اجرا دارای امتیاز بندی و تخفیفات باشند بلکه در زمان بهره برداری هم تخفیفات  ویژه ای برای ساکنین آن قائل باشیم . استفاده از سلولهای خورشیدی در این نوع ساختمان ها اجباری است لذا به دلیل مباحث مربوط به انرژی، نیاز است که در مبحث نمای ساختمان و ضوابط مربوط به آن در خصوص ساختمانهای سبز بازنگری مجددی صورت گیرد و همینطور در خصوص ابعاد ساختمان مصوبه طوری باشد که ساختمانهای کوچک هم به سمت سبز شدن بروند و برایشان مقرون به صرفه باشد .

رحیم قربانی، از چهره های سرشناس در صنعت ساخت و ساز و انبوه سازی عنوان داشت که  : زمانیکه مصوبه ساختمان سبز در سال ۱۴۰۰ تنظیم شد متاسفانه موضاعات و شاخص های مربوط به طرح نما در آن زمان توسط اساتید، آنقدر کم و کمتر شد که دیگر چیزی از نمای سبز در این طرح باقی نماند . امروز امکانات برای عملیاتی کردن و به اجرا گذاشتن این موضوع وجود دارد فقط مصوبات دست و پا گیر است که مانع این امر می شود که باید اصلاح شود . از نظر مصرف آب در اجرای طرح ساختمان سبز، می توان از مخزن استفاده کرد و با هدایت آب باران و سایر موارد آن را به اجرا گذاشت و از طرف دیگر در خصوص مصرف انرژی برق ، چرا که در این گونه ساختمانها مشاعات نیاز به برق زیادی دارند، می توانیم از پنل های خورشیدی استفاده کنیم و ما اینکار را در گذشته در جاهایی که امکانش بود به اجرا گذاشتیم .

حامد رحیمی عضو کمیته راهبردی  آکادمی ساخت مان  در این گفتگو مطرح کرد که: در خصوص بحث ساختمان سبز تمامی موارد به درستی توسط دوستان اشاره شد اما به نظر من ضعف در تدوین وجود دارد، این سنگین کردن وزن  مصوبات خودش باعث می شود که تقاضایی از جانب سازنده برای اجرای این طرح نباشد و این خود به نوعی ضعف تلقی میشود . از طرفی احساس می شود فضای تعاملی بین شهرداری و شورا با عوامل ساخت در سطح شهر فضایی دو سویه نیست . همیشه آیتم هایی مصوب شده و اطلاع رسانی شده  است . پیشنهاد میکنم فضای تعاملی تری با سازندگان ایجاد کنیم تا بتوانیم از نظرات سازنده  آن در تصویب مصوبات این چنینی استفاده کنیم . امروز به کمک نت ورک فضای خوبی بین سازندگان بوجود امده که بسیار خوب است و با هم در ارتباط هستند اما این فضا با فضای حاکمیت شهری به هیچ وجه هم خوانی ندارد و هم سو نیست ، می شود ورای بحث مشوق ها سازندگان را دعوت کرد که حضور داشته باشند و از مشورت با آنها استفاده کرد و بحث تقاضا در ساختمان سبز را به جدیت پیشبرد.